urodzony: 13 lutego 1908 r. we wsi Łosińce (pow. Drohiczyn, woj. poleskie, Polska)
zmarł: 25 czerwca 1973 r. w London, Ontario, Kanada
członkowie rodziny: ojciec Gierasim Andronowicz (ur. w maju 1882 r. w Polsce); matka – Uliana (Julianna) z domu Maruszko (10.02.1882, Polska – 07.12.1974, London, Kanada)
żona: Ożenił się z Eufrozyną z d. Krawczuk 25.05.1928 r. w Parafii rzymsko-katolickiej w miejscowości Suboty (gm. Braszewicze, pow. Drohiczyn, woj. poleskie, Polska)
dzieci: Włodzimierz (ur. 1929), Anastazja (ur. 1934)
odznaczenia: polskie: Krzyż Walecznych, Medal Wojska, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, Krzyż Zesłańców Sybiru; brytyjskie: 1939-45 Star, Italy Star, Defense Medal, War Medal 1939-1945; medale Stowarzyszenia Polskich Kombatantów: Brązowy, Srebrny
Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa: Rodzina Andronowiczów (Aleksy, Eufrozyna, dzieci i mama Aleksego – Julianna) zostali w nocy 10 lutego 1940 r. aresztowani i deportowani przez Sowietów pociągiem bydlęcym do Nucht-Ozierskiego Lesopunktu w obw. archangielskim na terenie ZSRR i potem na Syberii. Aleksy musiał pracować przy ścince drzew. Eufrozyna musiała odśnieżać tory kolejowe. Później całą rodziną zostali przewiezieni do Uzbekistanu i Kazachstanu.
Służba wojskowa :
Po ogłoszeniu amnestii opuścili Nucht-Ozierski Lesopunkt w dniu 12.11.1941 r. i wyjechali do Jangigajzat, ZSSR. W tym czasie polskie konsulaty na terenie ZSRR wydawały polskim obywatelom, którzy planowali ewakuację, paszporty. Każdy musiał je przedstawić na punktach granicznych. 08.08.1942 r. rodzina Andronowiczów odbyła podróż pociągiem do Krasnowodzka – portu and Morzem Kaspijskim i weszła na statek, którym przepłynęli morze do portu Pahlavi w Iranie. Przybyli do niego 20.08.1942 r. 29.08.1942 r. Aleksy wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego – 2 Korpusu Polskiego. Służył jako kierowca ciężarówki, przewożąc amunicję. Aleksy walczył w czasie bitwy o Monte Cassino (maj 1944), gdzie został ranny. Po II wojnie światowej z Włoch przybył 26.09.1946 r. do Anglii, gdzie znalazł pracę i mieszkał niedaleko obozu dla uchodźców. Został zdemobilizowany z Wojska Polskiego 19.06.1947 r.
Losy powojenne: Jego żona i dzieci oraz mama przez sześć lat przebywały w obozie dla polskich uchodźców w Lusace, Afryka. Aleksy dowiedział się po tym czasie, że przybyli z Afryki i mieszkają obecnie w Anglii. Rodzina mieszkała w tymczasowym obozie obok wsi Duglinward w Anglii. Po wielu latach rozłąki Aleksy połączył się na nowo ze swą rodziną 24.04.1948 r. 20.04.1951 r. wyjechali z Southampton, Anglia na pokładzie statku “M.V. Georgic” należącego do armatora Cunard White Star Ltd. Przybyli do Halifax w Kanadzie 28.04.1951 r., pojechali do Toronto, by ostatecznie osiedlić się w London. Tutaj Aleksy pracował na farmach przy różnych pracach. Potem podjął pracę na farmach tytoniu. Po tym okresie pracował w budownictwie, budując domy przy Baseline Road w London. Był bardzo dumny z tej pracy. Swą zawodową karierę Aleksy zakończył, pracując w dziale technicznym Westminster Hospital (obecnie LHSC – Victoria Hospital). Wybudował także własny dom przy Emery Street West w London, gdzie spędził resztę swego życia. Aleksy był członkiem SPK (Stowarzyszenia Polskich Kombatantów) I pomagał przy budowie the SPK hall oraz Kościoła pw. Matki Boskiej Częstochowskiej. Często jako wolontariusz pracował potem w budynku SPK.
źródło danych biograficznych:
Stan Skrzeszewski, Kanada
na podstawie publikacji „Pozostaną ślady dawnych dni” Książka Pamięci, Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, Koło nr 2, Kanada.
