urodzony: 17 listopada 1913 r., Ciechanów, woj. mazowieckie, Polska
zmarł: 17 września 1996 r., Londyn, Wielka Brytania
pochowany: Cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie – kwatera C30, rząd K1-II, grób 4
żona: Tamara z domu Tuhan-Baranowska (1918-2011) – ślub w Londynie 17.09.1949 r.
odznaczenia: polskie: Krzyż Walecznych, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino (nr legit. 23602); brytyjskie: Italy Star
Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa:
Wiesław Antoni Lasocki pochodził ze starej, mazowieckiej rodziny szlacheckiej o tradycjach patriotycznych. Jego dziadkowie byli powstańcami styczniowymi. W 1932 r. ukończył Gimnazjum im. Zygmunta Krasińskiego w Ciechanowie, a w 1936 r. otrzymał tytuł magistra na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Był zapalonym harcerzem. Powołany do wojska w okresie 21.09.1936-15.07.1937 r. był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Praktykę wojskową odbył w 3 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Wołkowysku. Następnie pracował jako sędzia grodzki, a potem jako radca prawny w przemyśle zbrojeniowym w Radomiu.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. – początkowo w swym macierzystym Pułku, a następnie w składzie 102 Pułku Ułanów Rezerwowej Brygady Kawalerii „Wołkowysk”. 21 września przekroczył granicę z Litwą i został internowany. Do momentu zajęcia Litwy przez wojska sowieckie przebywał w obozach internowania m.in. w Rokiszkach przy granicy z Łotwą. Następnie od lipca 1940 r. w niewoli sowieckiej – w obozach dla jeńców wojennych w Kozielsku II oraz Juchnowie koło Moskwy. Na przełomie maja i czerwca 1941 r. przewieziony do obozu Ponoj na półwyspie Kola (obw. murmański ZSRR). 20 lipca 1941 r. znalazł się w konwoju więźniów – żołnierzy polskich z Ponoj do obozu w Juży, gdzie się znalazł 27 lipca. Odzyskał wolność na podstawie Układu Sikorski – Majski z lipca 1941 r.
Służba wojskowa :
3 września 1941 r. wstąpił na ochotnika w Tatiszczewie do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W 1942 r. ewakuował się wraz z wojskiem polskim na Bliski Wschód. Po odbyciu przeszkolenia pancernego pełnił funkcję oficera (w stopniu majora) 15 Pułku Ułanów Poznańskich. W 1943 r. przebywał wraz ze swym szwadronem w Iraku (Kirkuk) oraz Palestynie, a następnie w Libanie na ćwiczeniach wysokogórskich. Uczestnik kampanii włoskiej 2 Korpusu, w tym walk o Monte Cassino, Ankonę, nad rzeką Metauro, na Linii Gotów oraz w Apeninach. Następnie oficer nowoutworzonego oddziału rozpoznawczego 2 Korpusu – 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich. We wrześniu 1946 r. przeniósł się z 2 Korpusem do Wielkiej Brytanii, gdzie został zdemobilizowany. Po wojnie przez wojskowe władze emigracyjne mianowany rotmistrzem, a następnie majorem Wojska Polskiego.
Losy powojenne:
Wiesław Antoni Lasocki zdecydował się pozostać na emigracji. Początkowo pracował w Anglii jako niewykwalifikowany robotnik w fabryce wyrobów gumowych. W międzyczasie ukończył roczne studia w Szkole Handlu Zagranicznego i Administracji Portowej, dzięki czemu uzyskał pracę w londyńskim City. 17 września 1949 r. zawarł związek małżeński z Tamarą z domu Tuhan-Baranowską.
Autor książek przyrodniczych, podróżniczych i wojskowych wydawanych na emigracji w Wielkiej Brytanii, a po 1989 r. także w Polsce. Zadebiutował w 1966 r. książką „Zwierzęta i żołnierze”. Jako pierwszy książką „Wojtek spod Monte Cassino” z roku 1968, wielokrotnie wznawianą, rozsławił na cały świat w środowiskach polskich i zagranicznych postać niedźwiedzia Wojtka – kaprala z 2 Korpusu. Potem wydał kolejne książki także o historii swego pułku – „Z dziejów 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich” (Londyn 1970 r.). Publikował także artykuły w polskiej prasie emigracyjnej w Wielkiej Brytanii. Redagował w latach 1948-1964 kwartalnik „Ułan Wielkopolski”, a także był członkiem redakcji „Przeglądu Kawalerii i Broni Pancernej”. W 1980 r. otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Polskich Kombatantów za całokształt twórczości. Zmarł w Londynie w 1996 r. i został pochowany na cmentarzu wojskowym w Warszawie w kwaterze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Pośmiertnie została wydana jego ostatnia książka „O koniu bojowym” (Londyn 1999 r.).
