urodzony: 4 lutego 1916, Wołyń, Polska
zmarł: 26 marca 2008 r., Rancho Cordova, Sacramento, Kalifornia, USA
pochowany: Cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie – kwatera Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
rodzice: Franciszek, Antonina
żona: Laine Adissoo; Helena Rosińska
odznaczenia: polskie: Order Wojenny Virtuti Militari, Order „Polonia Restituta”, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz wiele odznaczeń polskich, brytyjskich i amerykańskich
Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa:
Jako młodzieniec pracował w rodzinnym gospodarstwie na Wołyniu. Był słuchaczem szkoły kawalerii przed II wojną światową. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., w tym w bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim. W 1940 r. został aresztowany przez Sowietów na Kresach i wywieziony do łagru w obwodzie archangielskim, gdzie przebywał w tragicznych warunkach. Za zorganizowanie buntu więźniów był torturowany. Po ogłoszeniu tzw. „amnestii” zdołał się wydostać z niewoli i dołączyć do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
Służba wojskowa :
Wstąpił jako ochotnik do Armii Andersa w Uzbekistanie. Żołnierz 2 Korpusu Polskiego. Przeszedł z nim cały szlak bojowy, w tym uczestniczył w bitwie o Monte Cassino. W 1946 r. wraz z 2 Korpusem został przetransportowany do Wielkiej Brytanii i tu zakończył swą służbę w Wojsku Polskim.
Losy powojenne:
Po demobilizacji w Anglii poznał swą przyszłą żonę – Laine Adissoo, emigrantkę z Estonii, na zabawie w obozie Whitley. Pobrali się w listopadzie 1947 r. i w 1951 r. wyemigrowali do Vancouver w Kanadzie. Czesław zaczął tam pracę jako stolarz. W latach 50-tych rodzina powiększyła się o 4 synów. W 1961 r. rodzina przeniosła się do Kalifornii, gdzie Czesław Zawilski kontynuował pracę jako stolarz w San Francisco. Dbał bardzo o edukację swoich synów, wiele podróżował po świecie. Odwiedzał także Polskę.
Po śmierci Laine Adissoo ponownie się ożenił z wieloletnią koleżanką i również kombatantką – Heleną Rosińską. Przenieśli się do Rancho Cordova, mieszkając jednocześnie pół roku także w Warszawie.
Aktywny działacz polonijny na terenie San Francisco. Wieloletni Prezes Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w San Francisco, którego jego żona Helena była sekretarzem.
Założył Fundację Pomocy Chorym Dzieciom w Polsce. Wspierał szpitale w Warszawie i Zamościu.
Zmarł w marcu 2008 r. w Sacramento w Kalifornii, a 12 czerwca 2008 r. został pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązki Wojskowe w Kwaterze Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
