urodzony: 3 stycznia 1917 r., Strzegocice, pow. Dębica, woj. podkarpackie, Polska

zmarł: 10 września 2019 r., Gdynia, Polska

pochowany: Cmentarz Gdańsk Oliwa – kwatera 15, rząd 18, grób 9

odznaczenia: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2006 r.), Krzyż Walecznych, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Honorowy Obywatel Rzeszowa (2002 r.), Kustosz Pamięci Narodowej (2010 r.), Medal „Thorunium” (2017 r.)

Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa:

Jan Łopuski uczęszczał do Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie, gdzie w 1935 r. zdał maturę. W latach 1935-1939 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz na Akademii Handlowej w Krakowie. Studia ukończył w 1939 r.

Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. jako ułan ochotnik w 24 Dywizji Piechoty. W czasie II wojny światowej od 1940 r. działał w ZWZ-AK Podokręgu Rzeszów Okręgu Kraków, przyjmując pseudonim „Mariusz”. Oficer broni i przerzutów powietrznych. Aktywnie uczestniczył w Akcji „Burza” m.in. w nieudanej akcji odbicia więźniów z więzienia na Zamku w Rzeszowie.

17 grudnia 1944 r. aresztowany przez Sowietów, więziony i torturowany, został ostatecznie internowany w obozie NKWD nr 283 w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk) na południe od Moskwy. Tu pracował w nieludzkich warunkach do swego zwolnienia w sierpniu 1945 r. i powrotu na teren powojennej Polski. Następnie udało mu się przedostać przez Czechosłowację do Włoch.

Służba wojskowa :

Po przybyciu do Włoch Jan Łopuski wstąpił na ochotnika do 2 Korpusu Polskiego. W latach 1945-1947 służył w 3 Dywizji Strzelców Karpackich 2 Korpusu we Włoszech, a następnie po jego przeniesieniu w 1946 r. – w Wielkiej Brytanii – podporucznik 2 Batalionu Strzelców Karpackich 1 Brygady Strzelców Karpackich (nr ewid. 1917/40).

Losy powojenne:

Do Polski powrócił drogą morską z Wielkiej Brytanii w 1947 r. Pracował jako ekonomista i prawnik w oddziałach morskich przedsiębiorstw handlu zagranicznego w Gdyni. W 1951 r. uzyskał stopień doktora, a w 1970 r. doktora habilitowanego nauk prawnych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Od 1971 r. związany z Uniwersytetem im. M. Kopernika w Toruniu, gdzie od 1972 r. kierował Zakładem Prawa Handlu Zagranicznego, a od 1984 r. Zakładem Prawa Międzynarodowego Obrotu Cywilnego. W 1977 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1984 r. profesora zwyczajnego. Zasłużony i ceniony Dziekan Wydziału Prawa i Administracji UMK w Toruniu. W 1986 r. przeszedł na emeryturę. Do połowy lat 60-tych inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa.

Autor ponad 300 prac naukowych. Opublikował także swe wspomnienia „Pozostać sobą. Życie w cieniu podejrzeń” (IPN, 2007).

Zmarł w Gdyni w 2019 r. W pierwszą rocznicę na Uniwersytecie im. M. Kopernika odsłonięto tablicę pamiątkową Profesora.