urodzony: 06.06.1925, okolice Bielska, Polska

stopień wojskowy: podporucznik

odznaczenia: Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino;

Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa: Po wybuchu wojny, we wrześniu 1939 roku ewakuował się wraz z rodziną na wschód, w okolice miejscowości Mańków na Wołyniu gdzie podjął pracę na roli.

13.04.1940 roku aresztowany wraz z rodziną i przewieziony do Włodzimierza Wołyńskiego, skąd wraz z innymi polskimi rodzinami zostali deportowani do Ałtajskiego Kraju. W trakcie długiej, trwającej blisko miesiąc podróży niemal umarł z głodu. Po przywiezieniu do miejsca docelowego został osadzony w obozie i skierowany do pracy w tartaku.

Po „amnestii”, wraz z rodziną i kolegami usiłował opuścić miejsce zesłania i skierować się do tworzącej się Armii Polskiej, jednak władze sowieckie nie chciały wyrazić zgody na wyjazd, tłumacząc to brakiem rąk do pracy i koniecznością wykonania planu. Gazur wraz z kolegami potajemnie zbudowali tratwę i pod osłoną nocy uciekli z obozu. Podczas kilkumiesięcznej tułaczki po ZSRR podejmował się różnych prac, usiłując przeżyć i dostać się do polskiego wojska.

Służba wojskowa : Mimo grożącego mu aresztowania za samowolne opuszczenie miejsca zsyłki, dotarł do obozu w Barnaule. Z Barnaułu przez Taszkient i Guzar trafił do Kermine w Uzbekistanie, przechodząc po drodze kwarantannę.

Po ewakuacji do Persji trafił do brygady czołgów i przeszedł na Bliskim Wschodzie przeszkolenie pancerne. Skierowany na front włoski, brał udział wraz ze swoim czołgiem w bitwie o Monte Cassino a następnie w zdobyciu Bolonii, gdzie zastał go koniec wojny.

Losy powojenne: Pozostał we Włoszech w ramach kontyngentu alianckich sił okupacyjnych do 1948 roku, biorąc udział m.in. w potyczkach z komunistyczną partyzantką.

W roku 1948 znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie osiedlił się w okolicach Halifaxu i podjął pracę zarobkową. Mieszka tam do dnia dzisiejszego. Wieloletni aktywny członek Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Bradford.  

Autor: Krzysztof Hoffmann, Warszawa, Polska