Bronisław (Bronek) Sokołowski był nauczycielem i oficerem rezerwy artylerii, który walczył przeciwko niemieckiej inwazji na Polskę we wrześniu 1939 roku i ostatecznie 22 września 1939 roku został jeńcem wojennym. Po niemal natychmiastowym zwolnieniu udał się do domu, niedaleko Lwowa, będącego wówczas pod okupacją sowiecką. 10 lutego 1940 r. został wraz z rodziną wywieziony przez NKWD w masowej deportacji do przymusowej pracy na Syberii. Po inwazji Niemiec na Związek Radziecki latem 1941 r. Bronek nieszczęśliwie został skazany przez NKWD za „działalność kontrrewolucyjną”. Spędził w więzieniu w Tiumeniu 5 kolejnych miesięcy. Po zwolnieniu w grudniu 1941 r. ponownie dołączył do polskiej armii w Guzar w Uzbekistanie w kwietniu 1942 r. Wraz z Armią Polską udało mu się także wydostać ze Związku Radzieckiego swoją rodzinę. Następnie kontynuował szkolenie w armii na Bliskim Wschodzie, aż jego jednostka została przeniesiona do Włoch. Uczestnik kampanii włoskiej 2 Korpusu jako oficer ogniowy baterii 9 Pułku Artylerii Lekkiej przemianowanego na 9 Pułku Artylerii Ciężkiej 2 Korpusu. Wraz ze zbliżającym się końcem wojny został przeniesiony do obowiązków dydaktycznych. W Anglii był wicedyrektorem polskiej szkoły, a w 1947 r. wyemigrował do Kanady. Kontynuował walkę z zajęciem swej ojczyzny przez komunistów, zbierając fundusze dla polskiego Rządu na Uchodźstwie w Londynie. Był wielokrotnie wyróżnianym za swą wojenną postawę i oddaną służbę na rzecz niepodległości Polski patriotą.
autor : Robert Stanczyk
źródło : archiwum Muzeum Orlińskiego, Mississauga, Ontario, Kanada
