urodzony: 3 lutego 1918 r., Dębina (woj. lubelskie, Polska)
zmarł: 12 sierpnia 2012 r., Hobart (Tasmania, Australia)
żona: Maria z domu Piwowar
dzieci: Grażyna, Leszek
odznaczenia: polskie – Order Virtuti Militari, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi (za działalność na rzecz Polonii)
Losy do momentu wstąpienia do Armii Andersa: Absolwent Szkoły Powszechnej w Rechcie koło Lublina (1933 r.), ochotnik w Junackich Hufcach Pracy (1935-37), a od 1937 r. żołnierz 12 Batalionu Pancernego w Łucku, absolwent szkoły podoficerskiej, awansowany na kaprala.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. wraz ze swoim batalionem pełnił służbę na tzw. drugiej linii obrony zajętej 17.09 przez Sowietów. Zmusiło to oddział do ewakuacji na teren Rumunii i starania się o dalsze przebicie do Francji. W kwietniu 1940 r. wraz z kolegami z oddziałów pancernych przedostał się do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich na Środkowym Wschodzie – w kwietniu 1940 r. znaleźli się w Bejrucie. Uczestnik walk pod Tobrukiem, odznaczony Orderem Virtuti militari i awansowany do stopnia plutonowego.
Służba wojskowa : żołnierz Pułku Ułanów Karpackich 2 Korpusu – Irak, Palestyna, Egipt (instruktor w brytyjskim Centrum Wyszkolenia Pancernego w Abbassia, Egipt). 25.01.1944 r. wylądował we Włoszech w Taranto. Uczestnik walko o Monte Cassino, nad rzeką Musone pod Loreto, o Ankonę i Bolonię. Dowódca plutonu. We Włoszech przebywał wraz z Pułkiem do 25.07.1946 r., gdy drogą morską ich oddziały zostały przetransportowane do Anglii. Na Wyspach Brytyjskich przebywa wraz z Pułkiem w obozie Weelsby Camp koło Grimsby (Lincolnshire), a następnie w obozie West-on-Trent. 2.08.1947 r. opuszcza swój pułk będąc skierowanych, z uwagi na chęć emigracji do Australii, do obozu przejściowego w Chippenham, gdzie miał oczekiwać na statek na Antypody.
Losy powojenne: 22 września 1947 r. dociera do Australii na pokładzie okrętu „Asturias” i poprzez obóz przejściowy Karakata koło Perth i Melbourne ostatecznie dociera na Tasmanię. W okresie 17.10.1947-7.10.1960 r. pracuje jako starszy mechanik samochodowy w Komisji Wodno-Elektryfikacyjnej (The Hydro-Electric Commission – H.E.C) na Tasmanii. Mieszkał w Waddamana-Hiltop i Bronte Park. W 1949 r. poślubia Marię Piwowar – Sybiraczkę, w czasie wojny po ewakuacji z ZSRR przebywającą z siostrami w osiedlu dla polskich uchodźców w Valivade (Indie). W 1953 r. Pan Mieczysław przenosi się z rodziną do Hobart. Po roku 1960 prowadzi rodzinny sklep w mieście. Bardzo aktywny w środowiskach polonijnych i kombatanckich w Australii – m.in. członek Koła nr 7 Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Hobart od momentu jego założenia w 1954 r. Organizator szeregu spotkań kombatanckich, w tym australijskiego zjazdu Kawalerów Orderu Virtuti Militari (1973 r.). Aktywnie wspierał postawienie pomnika Polsko-Australijskiego Braterstwa Broni pod Tobrukiem (odsłonięcie 11.12.1982 r.) w Hobart, inicjator pomnika na polskiej sekcji cmentarza w Pontville (1988 r.) w intencji zmarłych poza krajem Rodaków. W 1995 r. wydał zbiór wspomnień własnych i kolegów z 2 Korpusu w publikacji „Na wzburzonych falach życia”, która dzięki wytrwałości jego syna Leszka oraz Muzeum i Archiwum Polonii Australijskiej w Melbourne została w 2021 r. przetłumaczona i wydana w jęz. angielskim pod tytułem „On the rough waves of life”. Pan Drelich zmarł w Hobart w 2012 r.
Autor: Aneta Hoffmann, Warszawa, Polska
na podstawie wspomnień M. Drelicha „Na wzburzonych falach życia”, Hobart 1995 r.
